In Memoriam: Prins Harrie 1
23 oktober 1961 – 03 augustus 2025
In de nacht van zaterdag op zondag 3 augustus 2025 overleed geheel onverwacht onze alom geliefde Harrie Rademaker ofwel Prins Harrie 1. Wij hebben grote moeite te beseffen dat hij niet meer in ons midden is. Mede door zijn bourgondische levensstijl konden we letterlijk en figuurlijk niet om Harrie heen.
Harrie werd geboren op 23 oktober 1961 in Hengelo, waar hij ook de middelbare school bezocht. Hij trouwde op 4 oktober 1989 met de twee en een half jaar jongere Henriette Rosink en die was het er volledig mee eens dat hij in 1992 onze twintigste prins carnaval Harrie 1 werd. In 1997 kreeg hij van haar zelfs zoon Tom en dochter Lotte op zijn verjaardag. Sinds hun huwelijk woonden zij in hun nieuwe woning naast de boerderij met kwekerij van Henriettes ouders, op de grens tussen Boekelo en Usselo. Toen de N18 kwam werden de boerderij en de kwekerij afgebroken en stond hun woning tot verdriet van Harrie aan de Boekelose kant van deze N18.
Harrie was een echte Bourgondiër en er ging geen festiviteit in de omgeving voorbij of hij was wel aanwezig en vaak vervulde hij, al dan niet achter de schermen, een rol bij de organisatie van bijvoorbeeld Popfeesten Usselo, Military Boekelo of Boekelo-avonden van de Soaltkloet’ns. Zo was hij een kundig en alom gewaardeerd regisseur bij PG-activiteiten. Ook bij festiviteiten buiten zijn omgeving ontbrak hij niet. Hij was kind aan huis in het Oostenrijkse See of op de Zwarte Cross in Lichtenvoorde en als er eens een periode was zonder feestje organiseerde hij zelf wel wat, zoals het Mais Haksel’n in Ossel bij hem in de achtertuin dat inmiddels een traditie is, of een bijeenkomst in zijn mancave. Kortom bij elk samenzijn met Harrie ontstond wel een feestje. Beroemd in Boekelo is zijn uitroep bij PG bijeenkomsten: ” Machen wir es noch einmal!! Einmal zur mitte!!“ waarna een toost volgde op deze of gene. Dat hij desondanks een bescheiden man bleef moge onder meer blijken uit het feit dat hij achter zijn woning een mancave bouwde die eigenlijk veel te klein bleek om al zijn vrienden te kunnen herbergen. Wat veel mensen nog wel eens vergeten bij al deze festiviteiten is, dat Harrie daarnaast een serieuze liefhebbende echtgenoot en vader was en een hardwerkende kundige en betrouwbare medewerker van de Rabobank, waarop nooit vergeefs een beroep werd gedaan.
We zullen hem nooit vergeten en missen nu al zijn “Machen wir es noch einmal!”.
